Indonesie deel 1

Hallo allemaal,

Dit keer schrijf ik vanuit het laatste land waar ik zal zijn in Azie voordat ik naar Australie ga, maar dit zal niet het enige verslag zijn binnen indonesie. Indonesie is namelijk zo groot en mooi. Het land heeft veel te bieden dat het zelfs onmogelijk is om het in 2 maanden te zien.

Jakarta
Jakarta was niet echt de plek waar ik voor langere tijd wilde zijn. Het begon al goed toen ik de ochtend tijdens mijn ontbijt al te horen kreeg dat een Nederlands meisje bestolen was. Ze was helemaal over de touren, want ze wist niet of ze nog op tijd naar de ambassade kon voor het weekend starte om haar paspoort te krijgen. Pfft... moet mij niet overkomen. Gelukkig konden ze haar paspoort naar bali sturen, zodat ze deze daar op kon halen en niet langer in jakarta hoefte te blijven. Zelf ben ik opzoek gegaan naar het Batavia gedeelte. Dit betekende dat ik eerst heel wat regen en plassen moest trotseren, voordat ik er kwam. De regenplassen zijn meer peuterzwembadjes dan gewone regenplassen, maar goed. Ik was blij dat ik mijn charmante sandalen aan had, want het was niet goed voor mijn schoenen en slippers geweest. De regen ging ook erg hard en heb 3x moeten schuilen. 1x stapte ik bij een bank naar binnen en mocht ik daar even binnen zitten en dat terwijl ik alleen maar iets vroeg. Maar goed mij verbaasd het niks dat hier in het regenseizoen overstromingen zijn, als deze plassen er al zijn naar een paar uurtjes regen. Ik vond batavia niet veel aan. Je zag wel wat geschiedenis terug van vroeger toen indonesie nog de kolonie was van NL, maar ik kon weinig informatiefs vinden. Wel zie je overal Nederlandse woorden en Nederlandse invloeden, maar ze rijden hier wel aan de verkeerde kant. En ze hebben hagelslag op sommige plekken :D:D hmmm....

Toen ik terug kwam van mijn wandeling aan het einde van de middag was het Nederlandse meisje er ook, samen wat gekletst en soort van film gekeken. Ik had de film namelijk al gezien, maar moest ook wat internet dingen doen voor wat ik de volgende dag ging doen. Ik ben namelijk niks van vrijwilligerswerk tegengekomen, maar ik vond jakarta toch niks, dus het leek mij beter om dit ergens anders te doen. Later kwamen er nog vele andere mensen en we gingen in de avond gezellig met een grote groep uiteten. Daarna lekker richting bed, want de volgende dag weer vroeg op.

Bandung
Ik had bedacht om naar bangdung gegaan, maar zo net voor het weekend leek mij niet zo gemakkelijk om een ticket te krijgen, dus ben vroeg vertrokken. Eenmaal mijn ticket moest ik best lang wachten en 2 mensen spraken mij aan om een gezellig praatje te houden in het engels, want hij wilde net zoals vele andere mensen oefenen in het engels. Hij ging namelijk in een korte tijd naar Engeland. De trein had natuurlijk ook nog eens vertraging, maar eenmaal in de trein was er iemand uit sumatra die mijn aansprak. Hij wilde ook gezellig kletsen en mij daarna helpen. Ik geloofde hem en ik dacht hij weet vast wel waar heen te moeten voor hostels en hij checkte dit ook nog even bij zijn vriend die in bandung woonde. Daar ging hij namelijk voor een zoveelste keer heen. Nou hij was vriendelijk en voelde zich schuldig toen bleek dat er eigenlijk toch niet zoveel hostels waren op die plek. Zelf had ik weinig research gedaan, dus kon ook niet echt iets noemen, dus dat was niet handig. Ik was met busje gekomen (die hij graag wilde betalen en ik merkte dat aandringen niet veel zin had, want dat neemt de trots af natuurlijk haha..) en later door mensen naar ander busje verwezen voor de hostels en dat klopte ook niet, maar er was wel een mac met wifi. Ik dus een macflurry genomen en toen maar de taxi genomen naar een hostel waar ik wilde slapen. Of dit uiteindelijk de goedkoopste manier is... denk het niet... maar het was wel een ervaring. Ik sprak namelijk in het eerste busje meiden die sociaal werker als studie deden. Toen ik vertelde dat ik dat ook deed en dat ik werkte met verstandelijke beperkten, waren ze heel verbaasd. Hier kennen ze het namelijk nog niet echt als een beroep. En eigenlijk was de hele bus op dat moment aan het meeluisteren, hahha... Maar ook wel logisch, want hier vangen ze elkaar veel meer op en hebben ze het minder nodig.

Maar goed toen ik in mijn hostel aangekomen was bleek dat er weer Nederlanders waren. Die vind je echt overal hier in indonesie waar je komt. Samen met een groep van 2 canadezen, 3 nlders en 1 zweedse ergens wezen eten. Dit was 1 van de duurste maaltijden, maar erg goed. En het was ook gezellig. We gingen daarna nog even ergens een biertje drinken en daarna slapen. De volgende dag samen met de zweedse, een thai en iemand uit thaiwan naar een krater geweest van een vulkaan. Dit was wel mooi om te zien, maar jammer genoeg geen trekking ofzo vooraf. De bus zet je af en je kunt het al zien. Wel nog even een kleine trekking er om heen gedaan tot zo ver dit mogelijk was. Daarna naar de hotsprings. Als vrouw moest ik in mijn kleren, omdat de islam hier overheerst. Dat was wel een beetje jammer en daarna iets minder genieten, maar nog steeds lekker. Was een gezellig dagje wat we nog afgesloten hebben met eten.

Pangandaran
Tijdens de busrit van Bandung naar Pandandaran zag ik een jungle man. Het was namelijk een man met alleen een lapje voor zijn geslachtsdelen, zijn kont kon ik zien. Hij zat in de vuilnis te graaien, bijzonder om te zien. Verder sprak ik in de bus al met 2 mensen (stel uit zwitserland) waar ik eigenlijk mee optrok. Eerst samen ergens geluncht, strand bekeken, tour geboekt voor de volgende dag en heerlijke gado gado gegeten als dinner. De lunch was nasi goreng, het gerecht wat ik bijna dagelijks eet, maar de prijzen veruit uit elkaar liggen en kwaliteit ook erg verschillend is. De volgende dag ontbeten met een banana pancake en daarna begon de tour. We hebben een plek bezocht waar ze cocosnoten verzamelen en openbreken. Dit mocht ik zelf ook proberen:D Ik mocht er ook 1 drinken, maar ik vind het echt niet lekker. Volgens hem waren de verse anders en die waren iets lekkerder, maar geef mij maar gewoon bounty ofzo. Waar cocos in verwerkt is, maar niet pure. Daarna naar een plek waar ze poppen maken. Deze poppen zouden ze in bali gebruiken tijdens shows. Dit was wel interessant om te zien hoeveel detail werk dat is. Daarna gingen we naar de green valley. Dit is een valley waar het water groen hoort te zijn en veel rotsen en dergelijk om lekker in te zwemmen. We hebben dan ook heel wat afgezwommen en risico sprongen genomen. 1 sprong was van ongeveer 2/3 meter en je mag dan maar op 1 plek springen... SCARRY!!! maar overleeft en het was vrijwillig, dus anders eigen schuld:P hahha Later gewoon nog veel kleine sprongen gemaakt van een meter waar je eigenlijk niet onder uit kon komen als je de rest wilde volgen. Het was echt heel mooi!!!! maar helaas bijna geen foto's, omdat ik helaas geen waterproofcamara heb. :S:S volgende keer wil ik die echt hebben, want ik mis dat al meerdere keren tijdens mijn reis. Er was 1 iemand met een waterproofcamara en heb gevraagt of hij wat foto's wilt sturen, hopelijk doet hij dit:S:S, maar hier is niet iedereen even netjes in. Dit zelfde geldt voor de green canyon. Dit was ook moe, maar we moesten heel wat beklimmen en we moesten echt de gids volgen om geen ongelukken te maken, want er zit wel een flinke stroming in het water. Op een gegeven moment konden we van een rots springen. Brenda wilt dat natuurlijk proberen, dus ik en 2 andere mannen klimmen en de sprong gewaagd. Maar ik zal eerlijk zeggen.... ik was boven en ik dacht help!!! ik vond het toch wel beetje hoog, maar toch maar zo snel mogelijk springen aangezien dat veiliger is dan terug klimmen op de gladde rotsen en btw ik ben brenda van ginkel en die zou niet zo snel terug gaan. hahha. En het was echt geweldig om de sprong te maken. De gids zei 2 meter, maar ik en de andere mannen zeiden toch echt minimaal 3 meter, maar misschien wel 4. Maar ook hier weer op 1 plek kon je springen.

Yoyakarta
Vanuit Pangandaran werden we met een bus naar een treinstation gebracht. Het was wel grappig in de bus, want de Nederlander naast de chauffeur ging hem helemaal uithoren over de cultuur en vooral over het punt ''vrouwenrechten''. Het kwam er op neer dat vrouwen geen slaven waren, maar wel minder rechten hebben. En dat hij eigenlijk het wel makkelijk vind dat zijn ontbijt en dergelijke voor hem gemaakt wordt, want hij wilde niet even uitproberen dat een keertje over te nemen. Wel gaf hij aan dat vrouwen steeds meer rechten krijgen. Waarschijnlijk duurt dit eeuwen voordat het hetzelfde is als in NL, maar zelfs in NL zijn er nog genoeg vrouwen die veel teveel voor hun man doen:P

In de trein naar Yoyakarta was er een man die mij aansprak, hij wilde namelijk wat meer engels leren. Op zich ging de tijd daardoor wel snel, maar het koste wel energie aangezien zijn engels niet op zijn allerbest was. Wel goed dat hij het wilt proberen natuurlijk. Zo leerde ik gelijk weer wat over indonesie. Toen ik in Yoyakarta aankwam had ik het gevoel dat ik de enige was die in de hostel was, omdat ik de enige in de dorm was. Later bleek dit niet te zijn gelukkig, maar ik had niet echt iemand om tegen aan te praten, dus vroeg naar bed gegaan. Ik had contact opgenomen met een meisje in Finland die ik eerder in Maleisie had ontmoet en vertelde dat ik aangekomen was in yoyakarta. Ze zei dat ze de volgende ochtend aan zou komen, dus dat was wel heel gezellig. In de ochtend werd ik wakker en ik was nog maar net wakker en op internet toen linda mij contacte. Zo konden we met ongeveer 12 uur tijdsverschil ff skypen. Het was niet een extreem lang gesprek, want voor ik het wist was het finse meisje er al. We hebben die dag Borbudur bezocht en wat geshopt. Ik heb zelf een jeans gekocht voor 7 euro aangezien het wat kouder gaat worden straks in Australie. In de avond gingen we ergens op de straat iets eten, maar echt we stonden beide in brand. Onze nasi goreng was erg chilli!!! pfft na het dinner nog ff relaxen en slapen.
De volgende dag hebben we het kraton bezocht. Dit is een paleis waarin ze een king hebben en wat sultans. We waren een beetje eigenwijs om een gids te nemen, maar overal stond bijna geen info, dus had achteraf wel beetje spijt. Ook werden we verwezen naar een plek waar ze poppen maken, maar dan in 2D. Eerder in Bandung heb ik deze in 3D gezien. De dag er voor hadden we ook javaanse schilderijen gezien, het is wel leuk om te zien hoe ze bepaalde dingen maken en hoeveel tijd het kost. Verder nog het presedentieelhuis gezien en nog wat rondgelopen en geshopt. Weer een beetje vroeg op, want de volgende dag zouden we richting de vulkanen gaan.

Bromo/Ijen
De eerste dag was eigenlijk alleen maar rijden om bij Bromo te komen. Dit was echt verschrikkelijk voor mij, want ik zat in het midden en had verschrikkelijke hoofdpijn. Ik kan een lange busrit best hebben, maar dit was echt echt verschrikkelijk!! pfftt en toen ik dacht dat we er waren, waren we alleen bij de agency waar we ons moesten melden. Toen vertelde ze ons dat het nog een uur rijden was... NEEEEEEE!!! En nog om het leuker te maken gingen we eerst nog langs de supermarkt, waardoor het nog langer duurde. Daarna werden we eindelijk voor ons guesthouse afgezet, maar toen kreeg de receptionist het ook nog voor elkaar zo sloom te doen. Ook dat kan ik normaal wel hebben, maar mijn hoofd was burning. Hierdoor wilde ik ook snel slapen, maar met als gevolg dat ik dus weinig geslapen heb. Ik denk dat ik in 2 dagen nog nooit zoveel paracetemol heb geslikt. Het zijn er maar 4, maar ik slik die dingen nauwelijks. In de middag ging het langzaam iets beter gelukkig. Half 4 in de nacht werden we opgehaald met de jeep en gingen we naar boven waar een viewpoint zou zijn waar we de vulkaan Bromo zouden kunnen zien. Overigens waren er echt teveel mensen en het was dus hartstikke moeilijk om mooie foto's te maken. Met de terugweg kwamen we nog wel mooiere plekjes tegen om een foto te maken, dus dat was wel nice. Na de viewpoint gingen we naar de Bromovulkaan zelf. Het was een stijle klim naar boven en dan zie je een mooie krater waar rook uitkomt. Verder wel een mooi uitzicht. Weer terug in ons guesthouse even ontbeten en nog even geprobeert te slapen, want daarna mochte we weer in de auto stappen. Ik zorgde dat ik een plekje had bij het raam en dat scheelde echt een hoop. Mijn hoofd was een stuk kalmer en eenmaal aangekomen in een hostel bij Ijen dan ook lekker een douche genomen en gaan slapen. We gingen al om 18.00 slapen, want we moesten 01.00 al weer klaar staan. Maar het was echt de moeite waard dat we zo vroeg opstonden. We moesten een kleine trekking doen naar boven en vanuit daar gingen we naar de blue fire. Dit zijn soort van vlammen die je alleen in de nacht ziet en echt natuurlijk zijn. Wel gaat er een hoop rook bij gepaard waar je zo ongeveer in stikt als het jouw kant op komt, maar daar hadden we een mondkapje voor. Het was echt super mooi, maar helaas moeilijk om foto's van te maken. Daarna weer een klim naar boven en toen hadden we echt een heel mooi uitzicht vanuit boven de vulkaan. In de vulkaan zit ook een meer die langzaam tevoorschijn komt. Dit was ook zeker de moeite waard en gelukkig had ik de nacht goed geslapen, dus kon er goed van genieten.

Kuta (Bali)
Daarna werden we naar de ferry gebracht die ons naar Bali brengt in 45 minuten. Vanuit Bali was het nog een klus om in Kuta te komen. Aangezien mijn medereiziger misschien nog wel eigenwijzer is dan mij. Niet meer betalen dan nodig is en waard is, aangezien ze hier zoveer meer vragen voor toeristen. Denk je met lokaal vervoer te gaan en dan vragen ze het 3 dubbele van wat een lokaal iemand betaald, als het niet het 4 of 5 dubbele is. Aangekomen in Kuta hadden we al wel vrij snel een hotel met zwembad gevonden voor maar weinig geld (zelfde prijs als normaal) en dat was dus wel heel relax. We hebben 2 dagen van het zwembad en het strand genoten en vooral mijn medereiziger wat regeldingen gedaan. Was erg relaxed wat ik wel even nodig had. Wel ben ik helaas flink verbrand omdat ik waardeloze zonnebrand had bleek achteraf. Het voelde wel even als een vakantie, wat heerlijk was en dan ook heerlijk afgesloten met een massage.

Ubud (Bali)
Hier in Ubud ontmoette we iemand die mijn reisgenoot al eerder had ontmoet. Hij was Finisch, dus zij spraken af en toe finisch maar voor mij ook Engels. Ik vond het wel even prima zo. In Ubud hebben we een scooter gehuurt en zijn we wat rondgereden rond de rijstvelden. Dit was niet helemaal wat we gehoopt hadden, maar toch wat kunnen zien van het leven daar. Later ging het regenen en zijn we even terug gegaan naar ons hostel. Marika en ik wilden toch nog even de laatste 2 uurtjes vol maken met de scooter toen de regen gestopt was en wij zijn nog naar een tempel geweest. Goa Gaja. Ik had na wat gelezen te hebben op internet mij er iets meer van voorgesteld, maarja... In de avond gegeten met ze 4en. We spraken ook meerdere malen met chinees meisje en zij ging ook mee. De volgende ochtend weer vroeg vertrokken voor de Gilieilanden in Lombok.

Gilieilland Trawagan (Lombok)
Dit was een mooi eiland zonder motorvoertuigen, maar een hoop fietsen en paarden, waardoor je nog moet uitkijken. We hebben eigenlijk de hele dag op het strand gelegen. In de avond viel het elextriciteit uit, maar het leven ging gewoon door en konden gewoon ergens op de markt eten.

Sengigi (lombok)
We zijn in de ochtend met de ferry weer naar het vaste land gegaan. Daar een bus genomen en zo kwamen we in Sengigi. Hier was eigenlijk niet veel te doen. De weg er naar toe was heel erg mooi, maar in Sengigi vooral op het strand gelegen. Niet veel dus! Wel waren we opzoek gegaan naar tickets die naar Flores gaan, maar die vonden wij te duur. We hadden gelezen op het internet dat als je op jezelf gaat het goedkoper is. Dit hebben we dus gedaan en het was een lange reis.

Op weg naar Flores
Het begin verliep prima, want we kregen de prijzen redelijk naar beneden voor ons idee. We krijgen niks voor de lokale prijs hier, want ze vragen altijd extra voor toeristen. Alleen soms is dit iets en soms extreem veel. Nadat we de ferry hadden genomen naar Sumbawa namen we daar de bus. Overigens bracht deze bus ons naar het midden van het land en vanuit daar konden we verder. In de bus overgens gooide ik iets uit het raam (doet iedereen hier en om met heet water voor een paar uur in een hobbelende bus te zitten vond ik maar niks) en werd gelijk gestraft. Ik schaafde mij ergens aan en had een klein wondje op mijn arm. Het uitzicht vanuit de bus was erg mooi en vooral de zonsondergang. Alleen toen we in het donker aankwamen op het busstation waren er geen lokale bussen meer die vertrokken en de nachtbussen die waren zo duur dat we net zo goed al een toer aan het begin konden nemen. Dus zo eigenwijs als wij zijn sliepen we een nacht op het busstation. Alle buschaffeurs wilde kletsen enzo en ik dacht ''laat mij nu ff met rust'' maar dat snapte ze niet als je gewoon iets anders ging doen. Heel irritant. De volgende ochtend vertrok er 1 bus rond half 3 in de nacht en na kort te onderhandelen gingen we mee. Helaas stopte hij 2x om iets kort te fixen en 1x heel lang om naar de gebeden van de islam te luisten, wat dus keihard schalde aangezien we naast de moskee waren geparkeerd. Eindelijk in Bima aangekomen en toen was het op naar Sape. Dat viel ons beide in het verkeerde keelgat. Om te beginnen waren we de bus nog niet uit of ze wilde dat wij met ze mee liepen. En schreeuwen en dergelijke, terwijl het allemaal om 1 bus ging. Wij vroegen naar de prijs en wisten dat dit teveel was, dus wij een Bemo (minibusje) proberen. Een bemo gaf aan daar heen te gaan en was accoord met de prijs. Vervolgens bemoeite iedereen zich er mee, want ze waren ons gevolgd. Heel irritant, want ze moeten ons gewoon ons ding laten doen. Uiteigenlijk gaven ze dus aan er niet heen te gaan, maar alleen voor heel veel geld (daar hadden ze btw eerst iemand voor gezocht die engels kon) Gedoe gedoe, toch maar mee gegaan voor hun prijs. We moesten er toch op een manier komen. Vervolgens deed hij heel aardig enz. Marika ging er op in, maar ik dacht echt stik er in. Ik ben moe en jullie behandelen ons echt respectloos. Ik was niet in mijn goede bui. Naja dat maakte hij alleen nog erger, want hij stopte halve wege om geld te vragen ipv aan het einde. Ik vertrouwde het al niet, maar goed. Met ons stomme kop toch gedaan (denk eerlijk gezegt dat hij ons anders gedreigt had om niet verder te gaan) en vervolgens zet hij ons aan het begin van het plaatsje af, ipv bij de ferry wat we hadden aangegeven. Dit vertikte hij en vervolgens reed hij wel die richting op. Echt kon hem wel grillen. Wij toen maar achterop de scooter. Met veel geluk hielden we een jonkie aan die nog niet zo verpest was, dus gaf een goede prijs. Waarop de volgende scooter die we ook nodig had niet zo blij was. haha dat was dan wel grappig. Toen kwamen we aan op de ferry en gaf iedereen aan dat de volgende pas 3 uur in de nacht vertrok. Overigens zeiden sommige 7 of 8 uur. Uiteindelijk toch om 8 uur met een vertraging van 2 uur ofzo, maar goed wij dus kunnen slapen op de boot en toen de volgende ochtend eindelijk aangekomen. Uiteindelijk waren we wel goedkoper uit, maar niet extreem veel goedkoper en we hebben er ongeveer 46 uur over gedaan, de langste reis om ergens te komen ooit volgens mij. Ovigens vond ik het in de meeste bussen wel leuk. Je ziet echt een hoop en bussen worden vol geladen met van alles en nog wat en zijn daar erg creatief in. Mooie natuur is er te zien en kleine gesprekjes.

Nu aangekomen in Flores en morgen gaan we naar Rinca om de Komodo's te zien en 2 duiken maken tussen hopelijk haaien en Mantra's. Het wordt wel een moeilijkere duik voor mij, omdat er wat meer stroming zal zijn en dat ben ik nog niet zo gewend. We gaan het zien. Vandaag in iedere geval niet veel doen.

Helaas lukt het telkens niet om een fatoenlijke computer te vinden, dus de foto's moeten nog even wachten. Sorry!