Indonesie deel 2

Hallo allemaal,
Hopelijk heeft iedereen een leuke koningsdag en bevrijdingsdag gehad. Ik ben gewoon hier gebleven:P en aangezien indonesie graag onafhankelijk wilde zijn heb ik er niks van mee gekregen, behalve dat ik op facebook de foto's mag zien hahah. Maar ik ben ook zeker niet verveeld geweest.
Luban Bajp (Flores)
In de ochtend vroeg opgestaan, want we gingen duiken en naar de komodo's. We hadden verwacht dat we eerst een duik zouden doen, komodo en daarna weer een duik, maar omdat er een paar met het vliegtuig mee moesten de volgende dag gingen we eerst 2 duiken maken en daarna naar het komodopark. We begonnen bij mantapoint, hier is de verwachting om manta's te zien. Ik heb er 1 kunnen ontdekken, sommige zagen nog een 2de in de verte. Bij de 2de duik gingen we niet op zoek naar manta's, maar naar kleine whitetip haaien en andere vissen. We hebben de haaien kunnen vinden, ze sliepen ergens onder het reef. Verder hebben we nog schildpadden, octopussen en andere mooie vissen gezien. Het komodo park was natuurlijk om de unieke komodo varaan te zien. Deze hebben we al snel onder de keuken kunnen ontdekken waar 3 volwassenen komodo's in afwachting waren tot een babykomodo naar beneden zou vallen. Volwassenen eten namelijk hun baby's op als ze echt honger hebben. Verder eten ze vooral buffels of al het andere wat ze kunnen vinden. De gids zat de baby aan te sporen te vallen, maar dit was niet gelukt. Je zag wel gelijk de volwassenen in actie komen wat voor mooie foto's zorgden. Daarna gingen we een berg op voor mooi uitzicht en we hebben een leeg nest gezien van de komodo. Als de baby's dus uit de eieren komen zijn ze eigenlijk gelijk al zelfstandig, anders zal het dinner worden. Het uizicht was heel mooi, maar ik had wel een wat langere wandeling gehoopt om nog eventueel meer komodo's te vinden.... Helaas!! De terug weg op de boot was wel heel erg mooi met de sunset en de sterren in de lucht.
Bajawa (Flores)
De volgende ochtend vertrokken we vanuit Luban bajo in de vroege ochtend met de bus. We zaten binnen een halfuur al met 7 backpackers in een vol bepakt met knoflook en dergelijke lokale bus en er was dus weinig ruimte over voor lokale mensen. Over het algemeen waren er ook weinig lokale mensen die mee wilden. We hadden van iemand anders gehoort wat het goedkoopste hotel zou zijn en daar zijn we heen gegaan. Het was een prima kamer, met prima ontbijt alleen weinig informatie. Toen ik het a4tje zag wat ze hadden dacht ik ''dat uitzicht heb ik al tig keer gezien en hoe traditioneel zou dat dorpje zijn'' Uiteindelijk er voor gekozen om het niet te doen. Een trekking in mijn eentje was te duur (Marika zou zoiezo door gaan, vanwege tijd) en vond lastig. Achteraf hoorde ik toch wel goede verhalen en had ik spijt dat ik niet geweest ben. Al zijn er zoals ik dacht dus toch wel veel toeristen die er komen. Maar goed ik ben dus samen met Marika de volgende ochtend door gegaan naar Moni.
Moni (Flores)
We hadden tegen onze chauffeur gezegd waar we af gezet wilde worden. Dit bleek wat achteraf te zijn en hier hadden we dus spijt van, maarja het was een adres uit de lonely planet. Vanaf daar wilde we verder kijken, maar met deze afstand hadden we daar iets minder trek in en zijn we daar gewoon gebleven. De vrouw van het hostel zou vertrekken en kwam langs het hoofd gedeelte waar alle restaurants zijn. Aangezien het al 3 uur was hadden wij wel erg zin in lunch. Wij konden gelukkig mee rijden door achterop in de jeep te zitten. Daarna lekker gaan eten ergens en wat gaan rondlopen. In dit zelfde straatje (moni bestaat uit 1 straat) waren een aantal jongens aan het gitaar spelen en wat zingen. We werden uitgenodigd om er bij te gaan zitten en we namen de uitnodiging aan. We hadden toch niks beters te doen. Dit was wel gezellig en we werden op een gegeven moment ook uitgenodigd voor een kippenbbq. Dit betekende dus dat er een kip werd gekocht, geslacht, geplukt, gebraden en opgegeten samen met rijst en wat groente. Ik had niet gedacht dat ik het kon eten, maarja het was ook respectloos om het niet te eten en het toch wel gegeten en het was nog lekker ook (A). Na de gezellige avond werden we bij onze bungalow afgezet. Dat scheelde weer wat lopen. Toen we de kamer in kwamen bleek de zonnebril weg van Marika en ik merkte opeens dat iemand op mijn pyjamabroek had geplast. Heel raar!!! Ik zag opeens dat er wel een raam open was. Doordat het bij aankomst zo snel ging hebben we de ramen niet gecontroleert, maar dit raam kon ook niet dicht. Het kon geen dier zijn, want daar stonden de mogelijkheden niet voor open en die zou de zonnebril ook hebben laten vallen. Het moest dus een kind zijn, want echte dieven hadden langer gezocht naar andere spullen. De volgende dag hebben we dit laten weten en het geld voor de zonnebril hoefden we minder te betalen. Ze waren ook erg bang dat het op tripadvisor ging komen, maar voor ons was duidelijk dat dit 1 van de buur kinderen waren. Ze zouden wel het raam repareren, zodat het niet nog een keer kon gebeuren. De volgende ochtend zouden we een pickup krijgen voor een zonsopgang bij de vulkaan kilimutu. Dit was erg mooi om te zien en daarna de vulkaan met de meren. De meren veranderen van kleur door de jaren heen. Nu waren de kleuren: turquise, zwart en groen. Weer terugekomen bij onze bungalow hebben we ontbeten en wat gerelaxt. In de middag heb ik de bus naar Maumere genomen en Marika terug naar Ende en vanaf nu gingen we onze eigen weg.
Maumere
Aangezien er in Indonesie bijna nergens wifi is ben ik in maumere geljk naar een internetcafe gegaan en heb mijn vlucht naar Sulawesi geboekt. Eerst heb ik nog 2 dagen gerust, spullen geordend, was gedaan en dergelijke en daarna ben ik vertrokken. In maumere had ik wel moeite met alle mensen die naar mij riepen ''hello mister'' (fout, maar veel voorkomend, ook hier in sulawesi) en daarna door heel veel mannen op motors/scooters of ik mee wil rijden. Daar werd ik echt ff chagie man op een gegeten moment, want ik kon letterljk nog geen minuut verder lopen voordat het weer werd gezegt. Ik was dan ook alleen nog vriendelijk tegen de kinderen en de mensen die het zeiden zonder iets te willen verkopen. De dag dat ik naar het vliegveld zou gaan was erg spannend. Het is een nationaal ticket en met weinig tijdruimte en dergelijke, vond ik het wel spannend. Op mijn ticket stond dat ik er 90 minuten van te voren moest zijn, maar vanuit het hostel hadden ze het over 6 uur het vliegveld open gaat. Wat moet ik nu denken. Uiteindelijk 6 uur vertrokken en het verliep allemaal heel gemakkelijk eigenlijk. Voor niks zorgen gemaakt... In het vliegtuig wel pijn aan mijn oren. Ik was namelijk door de snelle temperatuurverschillen verkouden geworden en dit is niet echt bevordelijk tijdens het vliegen. Gelukkig waren het kleine afstanden en heb ik het overleefd.
Makassar (Sulawesi)
Op het vliegveld iemand aangesproken en al engels sprekend gingen we samen met de bus naar een hostel wat ons wel aansprak. In de bus kwamen we er overigens achter dat we beiden Nederlands spreken, hij is namelijk van belgie. Ook kwam ik er achter dat makassar niet echt een stad is om lang te blijven. Samen opzoek gegaan naar een bus richting Rantepau. Na deze gevonden te hebben gaan wifi'en en toen sprak ik later een Nlder die met dezelfde bus mee wilden gaan en nog samen met hem een ticket gehaald. De volgende ochtend een minibus aangehouden en op die manier richting busterminal. In de bus bleken nog 2 Nederlanders te zitten, wat een gezelligheid.
Rantepau (sulawesi)
In Rantepau aan gekomen hadden we bedacht iets met ze 5en te zoeken en zo konden we ook samen een tour fixen. Dit plaatsje staat namelijk bekend om de Toraja cultuur en in indonesie kun je niet gemakkelijk bij een tour aansluiten, want dan betaal je gelijk heel veel aangezien je voor de hele auto betaald. Doordat we met ze 5en waren was het gelijk goedkoper en de volgende ochtend vroeg een vrouw die uit rusland komt of ze mee mocht. Nu konden we het busje en de gids met ze 6en delen. De tour was wel erg interesant en zeker cultureel. We bezochten eerst een dorpje waar je allemaal huisjes ziet die de toraja cultuur gebruikt. Hier mochten we ook even binnen een kijkje nemen. Daarna gingen we naar een plek waar we verschillende graven konden zien. Voor deze huisjes en graven moet je eigenlijk de foto's zien, maar zoals altijd is dat lichtelijk een probleem. Vervolgens gingen we naar een begravenis. Dit wordt op traditionele, maar gruwelijke manier gedaan. Dierenlief hebbers (mam:P) hou je vast...
Een begravenis duurt ongeveer 5 dagen en dagelijks worden er ongeveer 40 varkens geofferd en in totaal worden er ook vaak meer dan 20 buffels geofferd. Vooral het aantal buffels is afhankelijk van hoe rijk het gezin is. Ook worden er giften verwacht. Dat kan dus een buffel, varken of sigaretten zijn. In het geval van een buffel of varken worden er dus nog meer geofferd. En alles wordt ook geregistreerd, want er wordt verwacht dat je hetzelfde terug geeft op de begravenis van de ander. Zelf zag ik hoe een buffel werd vermoord en hoe de varkens vast zaten aan bamboo (op hun zij liggend) en later hoe ze verbrand werden. Ik heb alleen een stukje van een begin gezien en het lijkt net carnaval. Ze zijn allemaal heel erg blij nog en ze moeten er om lachen hoe die dieren creperen. De laatste dag schijnen ze overigens allemaal te huilen, want dat is de definitieve dag dat de overledene in het graf gaat. Overigens heeft de overledene al ongeveer 6 maanden bij familie in huis gelegen, want zolang kost het om de begravenis voor te bereiden. Afhankelijk van de hoogte van de kas waarin de overledene zit, wordt het op een bepaalde manier begraven. Bij rijkere wordt er een soort beeld/pop gemaakt en daar wordt hondenbloed (vaak hond voor vermoord) in gespoten als ik geloof zielsbescherming (weet niet precies meer). De huisjes waar ik eerder over verteld heb zijn ook gemaakt afhankelijk naar kas. De toraja omgeving gelooft in deze rituelen en tegelijkertijd zijn ze christelijk of islam (eten dan geen varken). Het christendom is dan ook vooral gekomen door de NLders die naar indonesie waren gekomen. Het is allemaal hier bizar voor mij en denk ook voor jullie als westerse mensen, maar waar. De graven zien er ook heel bijzonder uit. We hebben de rest van de dag ook nog wat graven bezocht waaronder een babygraf. baby's onder de 3 maanden oud die nog geen tanden hebben worden in de boom begraven. Ik zou niet weten hoe dat past, maar het schijnt te passen en de boom groeit nog steeds door.
De volgende dag samen met de vrouw uit Rusland (victoria) nog een graf bezocht waar we de dag ervoor niet meer aan toe kwamen. Dit hebben we lopend gedaan en wat prima te doen was. Verder nog wat door de rijstvelden gelopen. We kwamen nog wat tradionele huisjes tegen en toen het ging regenen gingen we schuilen. Op dat moment werden we uitgenodigd bij mensen binnen. We kregen wat thee en het was leuk even gekletst te hebben. Natuurlijk moest er ook nog wat foto's gemaakt worden en toen weer verder. Veel mooie foto's kunnen maken van de omgeving. Victoria wilde graag wat fruit en vroeg ergens wat voor fruit het was en kreeg toen fruit. Het is een soort fruit dat net zo groot is als meloen. En we kregen er beide 1. Deze laten open snijden en toen hier van gegeten. Het was voor mij wel oke, maar bij teveel vond ik het niet meer zo. In de avond nog busticket geregeld, gegeten en gerelaxt en toen gaan slapen. Het was een lekkere sportieve dag.
Tentena (Sulawesi)
De volgende dag de bus richting Tentena. Dit was weer een lange busrit. Na aankomst gelijk wat gaan eten. Aangezien bijna al het eten op was, werd het rijst met sate (prima te eten). De volgende dag onderzoek gedaan over een national park waar ik heen wilde. Hier in indonesie zijn bijna geen reisbureau's met het is gelukt met iemand in contact te komen. Deze wilde in de avond afspreken en met al wat twijfels stemde ik toe. Ik ben wat rond gaan lopen naar het meer en door wat afgelegen straatjes. Was erg mooi en een heel mooi meer!! Het meer is ook erg mooi helder en je kunt er ook makkelijk in zwemmen. Zelf ben ik erg verkouden en ben dus naar 2 uur wandelen gewoon even lekker op bed gaan liggen. Naast verkouden voel ik mij ook best wel moe op het moment. In de avond zou ik wel met de gids afspreken, maar de gids kwam maar niet opdagen. Ik had ondertussen al half besloten toch niet te gaan en toen ik uiteindelijk de gids nooit meer heb gezien heb ik besloten naar de togians te gaan. Ik kon met iemand meerijden voor hetzelfde geld als met het openbaar vervoer. Dat heb ik toen maar besloten.

Apana (Sulawesi)
Ik ben nu in Apana om morgen een ferry te pakken naar de togian eilanden. Ben zelf heel erg benieuwd hoe ik het ga vinden. Ik ben wel even toe in rust, maar het is tegelijkertijd niet mijn sterkste kant. Er zal geen wifi zijn, electriciteit beperkt en ferries terug zijn ook beperkt. We gaan het meemaken. Het schijnt heel mooi te zijn en je schijnt er fantastisch te kunnen snorkelen en waarschijnlijk ook duiken. Met deze verkoudheid kan ik niet echt duiken, dus eerst maar even beter worden. Verwacht hier ongeveer een week te zitten.


Hoe het verder gaat?
Naast de verkoudenheid en beetje erg moe gaat het prima. Merk wel dat ik het steeds even iets rustiger aan doe. Dat komt denk ik ook doordat ik niet zo trek heb in weer een zoveelste waterval die lijkt op de andere. Ik geniet nu meer van de kleine dingen zoals de mensen en de leuke dorpjes. Al wordt ik tegelijkertijd soms ook wel gek van de hello's. Als je een popster gevoel wilt hebben moet je hier heen komen hahaha... Ik verwacht het de aankomende 3 weken wat rustig te houden, maar ook nog wel wat dingen zien natuurlijk. Zo kan ik weer met volle energie verder. Nog 1 verslag vanuit indonesie te gaan hierna en daarna naar australie. Afwachtend hoe vaak ik daar mijn verslagen ga schrijven, want dat kost allemaal stukken meer geld:P we gaan het meemaken!