Borneo

Hallo allemaal,

Hier ben ik weer met een nieuw verhaal vanuit Borneo. Borneo is erg mooi om zijn natuur en heeft daarin ook veel te bieden. Ik heb hier op Borneo 3 plekken gekozen waar ik echt van kon genieten.

Mt Kinabalu
Mt Kinabalu is 1 van de grootste bergen hier op het eiland en geloof zelfs in heel zuidoost Azie. Het is in iedere geval 1 van de hoogte punten hier op Borneo en daarom toeristisch.

In de ochtend zou ik opgehaald worden door de organisatie, dus ik om kwart over 5 mijn bed uit, zodat ik 6.20 klaar sta om opgehaald te worden. Na een poosje wachten dacht ik nouja dat is normaal, want kan altijd wat later worden met pickups, maar om 7 uur was het toch wel erg laat en ik moest wel de berg voor een bepaalde tijd beklommen hebben. Ik boven naar de resceptie en na 3 telefoonnummers geprobeert te hebben had ik eindelijk iemand te pakken. Ze hadden vertraging, want iemand had problemen met bagage ofzo??!! niet helemaal duidelijk dus, maar ik dacht ''fijn''. Nog geen 5 minuten later belde ze terug of ik het prima vond om met de taxi gehaald te worden, zodat ik niet te laat kwam. De taxi werdt dan uiteraard door hun betaald en dat was prima. Na veel gedoe en anderhalf uur in de taxi gezeten te hebben kwam ik aan bij de berg. Ik mist maakte het wat koud en kon gelijk mijn vest aan doen, toen vreesde ik al voor hoe koud de nacht zou zijn. Ik werd aan mijn gids voorgesteld, kreeg mijn lunch en nadat alles in orde was gemaakt gingen we met de auto naar het begin van de klim. Yeah de klim kon beginnen. Al snel kreeg ik het warm en de zon begon te schijnen, heerlijk! Om de 0,5 km krijg je een bordje hoe ver je bent. Bij 2 km vertelde de gids mij dat ik snel was, want ik deed deze afstand in 40 minuten en sommige doen dit in 2 uur. Dat is in iedere geval fijn om te horen. Ik vond het eerste deel dan ook niet echt heel erg moeilijk, maar daar begon wel verandering in te komen. Hoe verder ik om hoog ging hoe meer ik mijn ademhaling in controle moest houden, omdat er minder zuurstof aanwezig is en de weg werd ook steeds wat stijler. Zelf had ik voor mezelf aangenomen om niet teveel pauzes te nemen, want als je dat doet dan is het moeilijker om weer te starten. Op een gegeven moment was het lunch tijd en toen ben ik toch even gaan zitten. En eigenlijk had ik helemaal niet zoveel moeite om daarna weer te beginnen. Ik ontmoette daar ook een groepje mannen uit Kuala lumpur en had het samen met ze over het moment dat Maleisie kolonie van Nl was en nog wat dingen. Wel gezellig,maar we moesten weer verder. Hun starte ongeveer gelijkertijd. De laatste km deden overigens wel het langst, want elke keer denk je dat je er bijna bent en duurt het toch nog even. Pfft.. Dat is het nare ook, want de afstand die ik in het eerste deel moest lopen is maar 6 km en in Nl loop je dat zo, maar met zo'n berg is dat toch wel anders. Om 13.10 had ik dan eindelijk mijn hostel bereikt. Ik was de eerste die het bereikt had en had het in 3 uur en 55 minuten gelopen. Het gemiddelde licht ongeveer op de 5 uur. Iedereen noemde mij snel en daar was ik toch wel een beetje trots op:D
Doordat ik zo vroeg was en pas om 4 uur de briefing over de via ferrata was kon ik lekker genieten van de zon. Binnen was het namelijk koud, dus nadat ik mijn bed had uitgekozen ging ik lekker buiten in de zon zitten. Wat foto's maken, muziek luisteren en genieten van het mooie uizicht wat elke keer veranderde, omdat de wolken zich verplaatste. Iedereen die langs kwam moedigde ik aan, want het is zo grappig om te zien hoe iedereen (was ik er ook 1 van) vermoeid aankomt en weet nog een paar stappen te moeten en er gewoon wilt zijn. Daardoor toverde ik gelijk weer een glimlach op de gezichten en maakte ze nog de laatste stappen naar het hostel. Om 4 uur was de briefing en daarna gingen we eten. Bij het eten ontmoette ik weer de mannen uit Kuala lumpur en gingen we weer gezellig kletsen met nog een paar mannen uit Maleisie. Het was een heerlijk buffet en heb er ook flink van genoten. Wat mij trouwens opviel is dat er echt heel weinig westerse en amerikanen aanwezig waren en vooral veel aziaten uit maleisie zelf, china en dergelijke. Waarschijnlijk de tijd van het jaar ofzo, of ze durven niet:P

Na een slechte nacht (die trouwens eerder heet was, door een veel te hete slaapzak, dan koud )begonnen we na een ontbijt weer aan de klim. Nog ongeveer 2,7 km te gaan, maar een andere manier van klimmen. We begonnen nog wel met trappen (wat de rest van de klim ook veel is), maar later moet je gebruik maken van touwen en loop je meer stijl op de rotsen. Pfft de begin van de klim was easy, want het was file. En dat schoot dus niet op en begon toen maar gezellig met de Engelse te praten achter mij. Mijn gids had door dat het te langzaam ging voor mij en op het moment dat het mogelijk was begon hij aan een inhaalsprint. Dat was iets minder goed voor mijn ademhaling, want die moest opeens omschakelen. Hierdoor was het moeilijker om er controle over te hebben, maar toch even doorzetten. Een slok water toen we de file voor waren en toen kon ik weer met meer controle verder. Op een gegeven moment waren we op een plek waar iedereen pauze nam en had het bloed heet. Iedereen droeg mutsen en handschoenen en was dik verpakt, maar geen idee waarom. Al kreeg ik het langzaam wel koud, want mijn gids had bedacht om 15 minuten pauze te nemen, want boven op de berg zal het koud zijn. Om 4 uur de klim weer voortgezet en de laatste paar km gelopen. Mijn gids wilde het langzaam aan doen en liep dus wat sneller aan het begin. Later toch mezelf wat ingehouden en toen was ik nog 1 van de eerste boven aan de top. Daar moesten we nog ongeveer 40 minuten wachten voor de zonsopkomst. Ik had dit deel inclusief de pauze in 2 uur en 40 minuten gelopen. Na weer vele mooie foto's gemaakt te hebben moesten we weer naar beneden, want om half 8 moest ik beneden zin voor de via ferrata. Tot de checkpoint had ik het in een halfuur gelopen, terwijl ik ondertussen nog van het mooie uizicht genoot. Het was echt heel erg mooi daar boven op de top. Op de top mocht je maar even blijven, want iederen wilde daar een foto maken en daar passen maar max 10 mensen ofzo. Bij de checkpoint kreeg ik thee, omdat we nog even moesten wachten. Nadat we onze soort van klimattributen aan hadden liepen we naar het punt toe waar we begonnen. Ze dachten dat ik en een Engels man het wel in 45 minuten/uur konden. Daar waren we zelf nog niet zo zeker van, want dit is toch wel wat anders dan lopen. Wij mochten in iedere geval in ploeg 1, maar de engelsman wilde bijna afhaken omdat hij het toch wel erg eng vond. Hij was tot kapitein (gene vooraan) gebomardeerd, maar vroeg of ik dat mocht zijn. Ik vond het prima en daar gingen we dan. Aan het begin was de engelsman nog wat voorzichtig en later ging het wat sneller. Op een klein stukje vond ik het toch wel eng waardoor het ook iets langzamer ging en we hebben het uiteindelijk in een uur en 15 minuten gedaan. Na een tweede ontbijt begonnen we weer aan de klim naar beneden. Nog 6 km te gaan! Dit ging heel makkelijk en heb dit in 2 uur en 50 minuten gelopen. Daar was ik ook weer blijkbaar heel snel in, maar de laatste 2 km waren nog wel erg zwaar. Mijn knieen begonnen te branden van het naar beneden lopen. Ik wist dat van tevoren en ik ben dan heel hard voor mezelf en wil gewoon doorlopen. Met de terugweg was het namelijk wel een probleem geweest als ik gestopt was om daarna weer verder te gaan. Ik was echt blij toen we er waren en inderdaad toen ik even ging zitten om te wachten op de auto had ik het er wel even zwaar mee. Maar wat ben ik blij dat het vrij gemakkelijk ging voor mij. Toch al het sporten vooraf in Nl niet voor niks geweest hahha. Al is dat al wel 2,5 maand geleden...
Aangekomen bij de receptie kreeg ik mijn certificaat en zei gedag tegen mijn gids. Toen had ik nog 15 minuten om van het buffet te genieten om vervolgens de bus in te stappen om weer terug richting Kota kinabalu te gaan.

De volgende dag een dag gerust om zo mijn knieen wat rust te geven.

Sepilok
Rond 7 uur stond ik op om richting Sepilok te gaan. Ik had niet heel veel research gedaan en na gevraagt te hebben waar de busstation was ben ik op weg te gaan. Ik liep de goede kant op, maar het was wat verder dan verwacht. Vanuit een plek moest ik een bus nemen om naar een grotere busstation. Vanuit daar de bus richting Sandakan en werdt afgezet in Sepilok. Dit was wel wat apart, want het was echt op het midden van een kruispunt en ik moest daarom lopen vanuit daar naar de hostels. Er stonden wel taxi's klaar, maar ik zag dat het maar 1,6 km was naar een hostel waar ik heen wilde. Toch nog even de prijzen nagevraagd bij een ander hostel en ben toen daar beland. Heerlijk tussen de natuur en het eten was heerlijk in het hostel. Het was namelijk inclusief 3 maaltijden. De volgende ochtend met een busje naar een oerang oetang revalidatiecentrum. Het was heel heftig te zien (filmpje) hoe apen binnen komen daar, maar wel weer mooi hoe het proces verder gaat. Op de plek waar de voeding was, waren 4 apen te zien. Het was wel heel leuk om ze allemaal daar te zien eten. Apen blijven altijd leuk:D, maar wel jammer dat er zoveel toeristen waren die op het zelfde moment foto's willen maken. Verder waren er nog wat trails, maar veel trails waren gesloten. Geprobeert nog een vogeltrail te doen, maar op een hagedis na verder niks kunnen ontdekken. Op een gegeven moment begon het ook met bakken regen uit de lucht te vallen en toen maar terug gegaan.

Na de lunch stapte ik in een busje om een 3 daagse jungletrek te doen. Aangekomen op de plek van de rivier pakten we onze tassen in met vuilniszakken, want de lucht zag er gevaarlijk uit. Met de boot onderweg richting de bestemming ging zagen we al wat apen. Leuk Leuk. Aangekomen op de bestemming moesten we al het etenswaren, shampoo en dergelijke in een ton doen, want dit zouden de ratten ruiken en dan je tas kapot maken. FIJN... Gelukkig is dit niet gebeurt, want moest er niet aan denken. Ik sliep in een hutje met 3 andere meiden op een matras onder een klamboe en hadden geen deur, scarry. Douches waren er niet, maar je kon gebruik maken van het modderwater uit de rivier of de regentonnen en de wc kon je ook spoelen met rivierwater. Heerlijk een echt jungle gevoel! Het eten was overigens erg goed, zowel ontbijt, lunch als dinner. Na het dinner gingen we de eerste avond een boottocht in het donker maken. Dit was echt heerlijk onder de sterrenhemel waar je de milky way kon zien. Met 2 zaklampen zochten werden de dieren opgesport en hebben ook zeker wat kunnen ontdekken, zoals apen, uil, luipaardkat. De volgende ochtend nog voor het ontbijt weer in de boot gestapt en zo weer vele dieren gezien, zoals neusaap, gibbon en oerang oetang. Na het ontbijt gingen we de jungle in met laarzen en op een gegeven moment mocht mijn mooie poncho ook gedragen worden, want het ging regenen. We hebben vooral info gekregen over de planten en bomen die er zijn en wat rupsen gezien. Aan het einde van de middag weer een boottocht gemaakt en daarna in het donker weer de jungle in. Wat kikkers en vogels gevonden en daarna van een lekkere avond genoten. De volgende ochtend nog een bonus boottocht gekregen en toen weer wat apen (vooral gibbons) gezien. Daarna weer alles ingepakt en zagen we op de terugweg nog 2 krokodillen die op het punt stonden om weer het water in de duiken. In zijn geheel hebben we dus 2 oerang oetangs gezien die niet geheel in het zicht waren en dus geen foto kunnen maken, ongeveer 7 gibbons, veel Neusapen (hier in Maleisie ook wel Hollander genoemt, omdat ze een lange neus hebben en oranje zijn, fijn he), veel makaken, apen met lange en korte staarten:P, duizendpoten, kikkers, vlinders, hagedissen (klein en groter), arend, hoornbilvogel, uit, andere tropische vogels, spinnen, babykrokodil in het water en 2 krokodillen die net het water in gingen en tenslotte twee keer de luipaardkat. Volgens mij was dat het ongeveer en vond echt een geweldige jungle ervaring. Ook was dit ook wel een fijne plek,want hier in Borneo kun je deze tocht ook op een ander deel van de rivier doen, maar dan krijg je luxere hutten/bungalow en zijn er veel meer bootjes waardoor het veel te toeristisch wordt.

Vanuit het jungle avontuur werden ik en een ander iemand (NL) op de bus gezet richting Seporna. Bij de 2de bus (was met overstap) ging het keihard regen. Alle ramen gingen zowat dicht (anders wordt je nat) waardoor de ramen besloegen en zonder ramenwissers voelde het dus als een gevaarlijk tochtje. Wel weer overleeft ofcourse en aangekomen in seporna.

Seporna
Hij had al een bed geboekt en ik was van plan om het daar ook te proberen daar samen heen gelopen en gelukkig was er plaats. Scuba junkie is namelijk erg populair. Helaas kon ik niet op sipadan duiken (moet 2 maanden vooraf geboekt worden) maar kon op Mabul duiken.

De volgende dag ging ik dan duiken op mabul. Ik dacht echt van te voren is dit water nu echt zo mooi (zon scheen nog niet en vond het water er niet zo heel schoon uit zien) Dit is overigens ook niet heel gek, want er zijn allemaal krotten aan de waterkant. Dit had ik nog niet gezien in Maleisie en was er echt verbaasd over. Op mabul was dit net zo en zie je echt de krottenwijk aan de ene kant en met een hek er tussen het resort aan de andere kant. Echt verschrikkelijk om dat op die manier te zien. Echt een duidelijk arm/rijk verschil. Aangekomen op het eiland kwam de zon een beetje door en het water zag er toen gelijk mooier uit. Ik heb in totaal 3 duiken gedaan. Dit ging natuurlijk weer anders dan bij de andere duikplekken, maar de grote lijn was het zelfde. Wel moest ik met allemaal erg ervaren duikers en was benieuwd hoe dat zou gaan. Het ging prima en we hebben veel gezien. 4 schildpadden (1 van echt heel dichtbij, gaaf!!) en schorpioenen, vissen, krokodillenvissen en nog veel meer. Weet niet zo goed de namen(A). Het was echt heel erg mooi, maar ben wel meer van de grote vissen en groepen vissen. Hier was het vooral de kleine dingen die overigens wel gaaf zijn om een keer gezien te hebben. De avond lekker vroeg naar bed gegaan.

Kinabalu
De volgende ochtend weer de bus richting kota kinabalu (waar ik begonnen ben) Het plan is om daar een visa aan te vragen voor 2 maanden en dan richting indonesie te gaan waar ik eerst een plek wil zoeken voor evt vrijwilligerswerk en daarnaast reizen.

De maandag ik dus richting ambassade zijn ze gesloten, omdat het een indonesische feestdag is:S fijn (had 2 uur gelopen om er te komen, omdat ik verdwaald was en de verkeerde route had gekozen.) De volgende ochtend opnieuw kom ik daaraan (half uur lopen) zegt een man dat mijn kleren prima zijn en ik mag doorlopen, maar het pas 9 uur open is. Ik nog even een drankje doen om toch even te kunnen zitten (dat drankje was zonde van mij geld, want iets wat nieuw was, was niet te drinken!).. pfft toen maar naar binnen gegaan zegt een man dat ik een nummer moet hebben. Ik dacht, maar die man zei van niet. Die man zag ik niet meer en een andere man zei dat ik niet naar binnen mag, omdat ik een korte broek aan had (net over mijn knieen). Pfft om verder gedoe te voorkomen, dus terug gelopen om een andere broek aan te doen, want ik dacht dat ik een nummer moest hebben. Kom ik terug heb ik geen nummer nodig en was het terug lopen voor niks geweest. Ik moest overigens wel een ticket hebben waaruit blijkt dat ik indonesie weer uit ga. Heel fijn, want ik had net de avond ervoor contact gehad met mijn organisatie dat er iets fout is gegaan met de vliegtickets en dat ze daar morgen verder naar ging kijken. Met 6 uur tijdsverschil zou ik mijn ticket pas waarschijnlijk in de avond hebben. Wat betekende dat ik de volgende dag weer terug kan komen. Wel begreep ik dat het in een ochtend klaar kan zijn en kan dan in iedere geval een vlucht boeken. pfft ik zit hier in iedere geval nog wel even vast. Al hoop ik daar vanavond verandering in te brengen.

Met mij gaat verder alles goed, wat geirriteerd omdat het met visa en tickets niet helemaal mee zit, maarja kan niet alles hebben. Over het algemeen gaat het namelijk allemaal best voorspoedig. Ik zit hier nu 3 maanden en dat is pas een kwart van mijn reis, dus nog een lange tijd te gaan. Ik ben wel blij als het lukt om vrijwilligerswerk te vinden, want voel er wel iets voor om wat te doen. Het reizen is natuurlijk ook heerlijk, maar toch.. Met de gezondheid gaat het prima en dat is belangrijkste dacht ik zo.

Denk dat ik zo weer het meeste heb vertelt en hoop het volgende verhaal in Indonesie te mogen schrijven!!!

See you!!